Da se osvrnem na tu famoznu brojnost stanovnika Serbije zemlje.
Smederevski sandžak je zvaničan naziv onoga što u običnom životu zovemo Beogradski pašaluk. Sandžak je formiran posle pada Despotovine. U običnom životu turci su tu oblast zvali Morava.
Sandžak je obuhvatao gradove Šabac, Valjevo, Soko, Užice, Požega, Čačak, Rudnik, Kragujevac, Jagodina Ćuprija, Varvarin, Beograd, Smederevo, Požarevac, Poreč. Pridale su i sve teritorije oko tih gradova.
Tu je Buknula, vođena i okončana Srpska revolucija kako ozbiljna istorijska nauka naziva Prvi i Drugi srpski ustanak. Zašto revolucija ? Zato što se ustanici nsu borili samo protiv vlasti, već i za nacionalno i socijalno oslobođenje.
U vreme izbijanja Prvog srpskog ustanka, Smederevski sandžak, tj. Beogradski pašaluk, odnosno Morava imala je oko 400 hiljada duša od kojih 40-50 hiljada muslimana koji najvećim delom govore srpski, tj. poturčenjaka, poturica.
U vazalnoj Kneževini Serbiji, vazalnoj u odnosu na Tursku, izvršen je popis stanovništva 1834. godine. Kneževina je imala 678 hiljada duša.
1874. Kneževina po popisu broji 1 milion i 354 hiljade duša.
Primetno je da se na svakih trideset godina broj stanovnika udvostruči. No to nije isključivo posledica prirodnog priraštaja.
Podrobnijom analizom popisnih dokumenata nauka zaključuje i prihvata validnim naziv koji se, među stanovništvom Balkana, utvrdio, Srbija Slobodija.
Naime, u stanovništu je sve veći procenat doseljenika iz turskih krajeva. Pokupe ljudi čeljad, nešto prnja, verige i po koju kozu te se otisnu u Slobodiju. Puno je i inokosnih muškaraca, samaca, koji zametnu pušku i dođu da vojuju u Slobodiji i za Slobodiju,
Slobodija, prostrana i nenaseljena, a blage klime. Živeti se u njoj može s mirom.
Sticanjem nezavisnosti Slobodija se proširuje teritorijama Bora, Zaječara, Kruševca, Niša,Prokuplja, Pirota, Leskovca i Vranja.
1884. ima milion i 900 hiljada duša. 1910. godine Slobodija broji nepuna 3 miliona duša.
To je ta seljačka Serbija Slobodija. I Karađorđevićevska i Obrenovićevska. Republika slobodnih seljaka bez obzira na morhističko uređenje. Slobodija naših dedova i pradedova.
Slobodija egzistencijalne poljoprivrede. Zemlja siromašnijih, ali ne i gladnih, seljaka jakog patriotskog naboja, osećaja pravičnosti i slobodarskog poleta.
Neki ruski narodnjačko-socijalistički mislioci tog vremena su sanjali o takvoj Rusiji. Mečtali, no nje mogli zdjelat. Nje magli, nje udalos.
Francija, Švabija, Austrougarija tog vremena su feudalna društva kao u sred srede srednjeg veka.